चीन अपाङ्गता भएका व्यक्ति महासंघको तथ्याङ्कअनुसार सन् २०२२ सम्ममा चीनमा दर्ता भएका अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूको कुल सङ्ख्या ८ करोड ५० लाख पुग्ने छ।
यसको मतलब प्रत्येक १७ चिनियाँ मध्ये एक जना अपाङ्गताबाट पीडित छन्।तर अचम्मको कुरा के छ भने हामी जुनसुकै सहरमा भए पनि दैनिक यात्रामा अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूलाई हेर्न गाह्रो हुन्छ।
के तिनीहरू बाहिर जान चाहँदैनन् भनेर हो?वा उनीहरूलाई बाहिर जानु आवश्यक छैन?
पक्कै होइन, अपाङ्गता भएकाहरू पनि हामीजस्तै बाहिरी संसार हेर्न उत्सुक हुन्छन्।दुःखको कुरा, संसारले उनीहरूप्रति दयालु व्यवहार गरेको छैन।
अवरोध-रहित मार्गहरू विद्युतीय सवारीहरूले भरिएका छन्, अन्धा मार्गहरू कब्जा गरिएका छन्, र जताततै पाइलाहरू छन्।साधारण मानिसका लागि यो सामान्य हो तर अपाङ्गता भएकाहरूका लागि यो अपूरणीय खाडल हो ।
अपाङ्गता भएका व्यक्तिलाई सहरमा एक्लै बस्न कत्तिको गाह्रो हुन्छ ?
2022 मा, एक 30 वर्षीया महिला ब्लगरले आफ्नो "पक्षाघात" दैनिक जीवन अनलाइन साझा गरे, अनलाइनमा ठूलो छलफल सुरु भयो।हामीले चिनेका सहरहरू अपाङ्गता भएकाहरूका लागि धेरै "निर्दयी" छन् भन्ने कुरा बाहिर आएको छ।
ब्लगरको नाम "न्या सस" हो, र उनी असक्षम छैन, तर 2021 को शुरुवातदेखि, उनी रोगले ग्रसित छिन्।ढाडको गम्भीर चोटका कारण स्नायु कम्प्रेसन।
त्यो अवधिमा, जबसम्म "न्या सॉस" ले आफ्नो खुट्टाले जमिन छोयो, उसले छेड्ने पीडा महसुस गर्यो, र झुक्नु पनि विलासिता बन्यो।
उनीसँग घरमै आराम गर्नुको विकल्प थिएन ।तर सबै समय सुत्नु एक विकल्प छैन।बाहिर निस्कनु अपरिहार्य छ किनकि मसँग केहि गर्न छ।
त्यसोभए, "nya sauce" ले एउटा सनकी थियो र शहरमा ह्वीलचेयरमा बस्ने असक्षम व्यक्ति कसरी जीवन बिताउँछ भनी फोटो खिच्न क्यामेरा प्रयोग गर्न चाहन्थे।अगाडि बढ्दै, उनले आफ्नो दुई दिनको जीवन अनुभव सुरु गरे, तर पाँच मिनेटमा, उनी समस्यामा परिन्।
"nya सॉस" को तुलनात्मक रूपमा अग्लो तला छ, र तपाईंले तल जानको लागि लिफ्ट लिनुपर्छ।लिफ्टमा प्रवेश गर्दा, यो धेरै सजिलो छ, जबसम्म विद्युतीय व्हीलचेयरले गति लिन्छ, तपाईं हतार गर्न सक्नुहुन्छ।
तर जब हामी तल ओर्लियौं र लिफ्टबाट बाहिर निस्कने प्रयास गर्यौं, यो त्यति सजिलो थिएन।लिफ्ट ठाउँ अपेक्षाकृत सानो छ, र लिफ्टमा प्रवेश गरेपछि, पछाडि लिफ्टको ढोकाको सामना गरिरहेको छ।
तसर्थ, यदि तपाईं लिफ्टबाट बाहिर निस्कन चाहनुहुन्छ भने, तपाईंले व्हीलचेयरलाई मात्र उल्टाउन सक्नुहुन्छ, र तपाईंले बाटो देख्न नसक्ने बेलामा अड्किन सजिलो हुन्छ।
साधारण मानिसले एक खुट्टाले बाहिर निस्कन सक्ने लिफ्टको ढोका तर ‘न्या सस’ तीन मिनेटदेखि फ्याँकिएको छ ।
लिफ्टबाट बाहिर निस्केपछि, "न्या सस" ले व्हीलचेयर चलाएर समुदायमा "गलाप" गर्यो, र चाँडै काका र काकीहरूको समूह उनको वरिपरि जम्मा भयो।
तिनीहरूले टाउकोदेखि खुट्टासम्म "न्या सस" निरीक्षण गरे, र कोही-कोहीले तस्विर खिच्नका लागि आफ्नो मोबाइल फोन पनि निकाले।सम्पूर्ण प्रक्रियाले "न्या सस" लाई धेरै असहज बनायो।के अपाङ्गता भएका व्यक्तिको व्यवहार सामान्य मानिसको नजरमा यस्तो अनौठो छ ?
यदि होइन भने, हामीले तिनीहरूमा ध्यान दिन किन छोड्ने?
अपाङ्गता भएकाहरू बाहिर निस्कनुको एउटा कारण यो पनि हुन सक्छ।कसैले पनि सडकमा हिड्न र राक्षस जस्तै व्यवहार गर्न मन पराउँदैन।
अन्ततः समुदायबाट बाहिर निस्केर जेब्रा क्रसिङ पार गरेपछि, "न्या सस" ले दोस्रो समस्याको सामना गर्यो।सायद जीर्णताका कारण क्रसवाक अगाडि सिमेन्टले बनेको सानो ढलान छ।
सानो ढलान र फुटपाथको बीचमा एक सेन्टिमिटरभन्दा कमको थोपा छ, जुन आम मानिसको नजरमा सामान्य हो, र शान्तिमा कुनै फरक छैन।तर अपाङ्गता भएकाहरुको लागि भने फरक छ ।ह्वीलचेयरका लागि समतल सडकमा हिड्नु राम्रो हो, तर उथलपुथल सडकमा हिड्नु धेरै खतरनाक हुन्छ।
"न्या सॉस" ले ह्वीलचेयर चलायो र धेरै पटक चार्ज गर्यो, तर फुटपाथमा हतार गर्न असफल भयो।अन्तमा, आफ्नो प्रेमीको सहयोगमा, उनले कठिनाइहरू सजिलै पार गरिन्।
यसबारे राम्ररी सोच्दा, "न्या सस" ले सामना गरेका दुई समस्याहरू सामान्य मानिसहरूका लागि समस्या होइनन्।हरेक दिन हामी कामबाट बाहिर जानको लागि यात्रा गर्छौं, हामी अनगिन्ती फुटपाथहरू हिंड्छौं र अनगिन्ती लिफ्टहरू लिन्छौं।
यी सुविधाहरू हाम्रा लागि धेरै सुविधाजनक छन्, र हामी तिनीहरूलाई प्रयोग गर्न कुनै बाधा महसुस गर्दैनौं।तर अपाङ्गता भएकाहरूका लागि, कतै पनि उपयुक्त छैन, र कुनै पनि विवरणले तिनीहरूलाई ठाउँमा फसाउन सक्छ।
तपाईलाई थाहा हुनुपर्दछ कि "न्या सस" यस समयमा भर्खरै एक क्रसरोड पार गरेको छ, र वास्तविक परीक्षा आउन धेरै टाढा छ।
हुनसक्छ धेरै बलले गर्दा, केहि बेर हिडेपछि "न्या सस" तिर्खा लाग्यो।त्यसैले उनी एक सुविधा स्टोरको ढोकामा रोकिन्, हातमा यति नजिक पानीको सामना गर्दै, उनी अलि शक्तिहीन देखिन्।
सुविधा स्टोर र फुटपाथको अगाडि धेरै चरणहरू छन्, र त्यहाँ कुनै बाधा-रहित मार्ग छैन, त्यसैले "न्या सस" पस्न सकिँदैन।असहाय, "न्या चटनी" ले सल्लाहको लागि उहाँसँग यात्रा गर्ने अपाङ्गता भएका साथी "सियाओ चेङ" लाई मात्र सोध्न सक्छ।
"ज्याओ चेङ"ले ठुलो स्वरमा भन्यो: "तपाईको नाक मुनि मुख छ, के तपाई चिच्याउन सक्नुहुन्न?"यसरी, "न्या सॉस" ले मालिकलाई सुविधा स्टोरको प्रवेशद्वारमा बोलायो, र अन्तमा, मालिकको सहयोगमा, उसले सफलतापूर्वक पानी किन्यो।
बाटोमा हिँड्दा “न्या सस” पानी पिए तर मनमा मिश्रित भावना थियो ।साधारण मानिसलाई काम गर्न सजिलो हुन्छ, तर अपाङ्गता भएकाले अरुलाई गर्न आग्रह गर्नुपर्छ ।
भन्नुको मतलब, सुविधा स्टोरको मालिक एक राम्रो व्यक्ति हो, तर मैले त्यस्तो राम्रो नभएको व्यक्तिलाई भेटे भने के गर्ने?
यसको बारेमा सोच्दै, "न्या सॉस" ले अर्को समस्याको सामना गर्यो, एउटा भ्यान पूरै फुटपाथमा दौडिरहेको थियो।
सडक अवरुद्ध मात्रै होइन, अन्धो बाटोलाई पनि कडाइका साथ अवरुद्ध गरे ।सडकको देब्रेपट्टि ढुङ्गाको पक्की बाटो छ जुन फुटपाथ पार गर्ने एक मात्र बाटो हो।
माथिल्लो भाग बम्प र खाल्डोले भरिएको छ, र यो भित्र हिड्न धेरै असुविधाजनक छ। यदि तपाईं सावधान हुनुहुन्न भने, व्हीलचेयर पल्टन सक्छ।
भाग्यवस, चालक कारमा थिए।"न्या सस" अर्को पक्षसँग कुराकानी गर्न माथि गएपछि, चालकले अन्ततः कार सार्यो र "न्या सस" सहज रूपमा पार भयो।
धेरै नेटिजन्सहरूले भन्न सक्छन् कि यो केवल एक आपतकालीन अवस्था हो।सामान्यतया, थोरै चालकहरूले आफ्ना कारहरू सिधै फुटपाथमा पार्क गर्छन्।तर मेरो विचारमा, अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूले यात्राको क्रममा विभिन्न आपतकालिनहरूको सामना गर्नेछन्।
र सडक ओगटेको कार धेरै आपतकालिन मध्ये एक मात्र हो।
दैनिक यात्रामा, अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूले सामना गर्ने अप्रत्याशित परिस्थितिहरू यो भन्दा धेरै खराब हुन सक्छ।र यसको सामना गर्ने कुनै उपाय छैन।धेरै अवस्थामा, असक्षमहरूले मात्र सम्झौता गर्न सक्छन्।
त्यस पछि, "न्या सॉस" ले सबवे स्टेशनमा ह्वीलचेयर चलायो, र यो यात्राको सबैभन्दा ठूलो समस्याको सामना गर्यो।
सबवे स्टेशनको डिजाइन धेरै प्रयोगकर्ता-अनुकूल छ, र अवरोध-रहित मार्गहरू विचारपूर्वक प्रवेशद्वारमा सेटअप गरिएका छन्।तर अहिले यो अवरोधरहित बाटो दुबै तर्फबाट विद्युतीय सवारी साधनले पूर्णरुपमा अवरुद्ध गरेको छ, पैदलयात्रुलाई आवतजावत गर्नको लागि सानो खाडल मात्र बाँकी छ।
यो सानो ग्यापले सामान्य मानिसलाई हिड्न समस्या होइन, तर अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूको लागि यो अलि भीड देखिन्छ।अन्तमा, असक्षमताका लागि यी बाधा-रहित सुविधाहरू अन्ततः सामान्य मानिसहरूलाई सेवा गर्दै छन्।
अन्ततः सबवे स्टेशनमा प्रवेश गरेपछि, "न्या सॉस" मूल रूपमा कुनै पनि प्रवेशद्वारबाट प्रवेश गर्ने सोच्यो।"Xiao Cheng" "nya sauce" लिएर सिधै कारको अगाडि गए।
"nya sauce" अझै अलि अनौठो लाग्यो, तर जब उनी कारको अगाडि पुगे र आफ्नो खुट्टामा हेरे, उनले अचानक महसुस गरे।सबवे र प्लेटफर्मको बीचमा धेरै ठूलो खाडल थियो, र ह्वीलचेयरका पाङ्ग्राहरू सजिलै भित्र डुब्न सक्थे।
एकपटक फसेपछि, ह्वीलचेयर घुम्न सक्छ, जुन अझै पनि असक्षमहरूको लागि धेरै खतरनाक छ।तपाई किन रेलको अगाडिबाट भित्र पस्न चाहानुहुन्छ, किनकि रेलको अगाडि एक रेल कन्डक्टर छ, दुर्घटना भए पनि, तपाईले अर्को पक्षसँग मद्दत माग्न सक्नुहुन्छ।
म पनि प्राय: सबवे लिन्छु, तर म त्यो अन्तरलाई गम्भीरतापूर्वक लिदिन, र धेरै जसो समय, मैले यसको अस्तित्वलाई पनि याद गर्दिन।
अप्रत्याशित रूपमा, यो अपाङ्गताहरूका लागि यस्तो अपूरणीय खाडल हो।सबवेबाट बाहिर निस्केपछि, "न्या सस" मल वरिपरि घुम्यो र भिडियो गेम सिटीमा पनि गयो। यहाँ आएर, "न्या सस" ले यो भिडियो गेम सिटी अपाङ्गता भएकाहरूका लागि सोचेभन्दा बढी अनुकूल भएको फेला पार्यो।धेरै जसो खेलहरू असुविधा बिना खेल्न सकिन्छ, र अपाङ्गहरूका लागि बाधा-रहित शौचालय पनि धेरै ध्यानपूर्वक तयार गरिएको छ।
तर "न्या सस" बाथरुममा प्रवेश गरेपछि, उनले महसुस गरे कि चीजहरू उनले कल्पना गरेको भन्दा अलि फरक छन्।बाधा-रहित बाथरूममा वाशरूम अपाङ्गहरूका लागि तयार गरिएको जस्तो देखिँदैन।
सिङ्कमुनि एउटा ठूलो क्याबिनेट छ, र अपाङ्गहरू ह्वीलचेयरमा बसिरहेका छन् र आफ्नो हातले नलमा पुग्न सक्दैनन्।
सिङ्कमा ऐना पनि साधारण मानिसको उचाइ अनुसार डिजाइन गरिएको छ।व्हीलचेयरमा बसेर, तपाईं आफ्नो टाउकोको माथि मात्र देख्न सक्नुहुन्छ।"म साँच्चै सिफारिस गर्छु कि बाधा-रहित शौचालय डिजाइन गर्ने कर्मचारीहरूले वास्तवमा आफूलाई असक्षमताको जुत्तामा राखेर यसको बारेमा सोच्न सक्छन्!"
यसैलाई ध्यानमा राखेर, "न्या सस" यो यात्राको अन्तिम बिन्दुमा आयो।
दुई जना भिडियो गेम शहरबाट बाहिर निस्के पछि, तिनीहरू पुन: अनुभव गर्न पिग क्याफेमा गए।पसलमा प्रवेश गर्नु अघि, "न्या सॉस" ले समस्याको सामना गर्यो, र उनको व्हीलचेयर सुँगुरको कफीको ढोकामा अड्किएको थियो।
रमणीय शैली प्रतिबिम्बित गर्न, झुकाले देशको बारको शैलीमा गेट डिजाइन गरे, र ठाउँ धेरै सानो छ।साधारण मानिसलाई यहाँबाट जान निकै सजिलो हुन्छ तर ह्वीलचेयर भित्र पसेपछि नियन्त्रण राम्रो नभए दुवैतर्फका ह्यान्डगार्डहरू ढोकाको फ्रेममा अड्किन्छन् ।
अन्ततः, स्टाफको सहयोगमा, "न्या सस" सफलतापूर्वक प्रवेश गर्न सक्षम भयो।धेरैजसो पसलहरूले ढोका खोल्दा अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूलाई ध्यान नदिने गरेको देख्न सकिन्छ।
अर्थात्, बजारमा रहेका ९०% भन्दा बढी पसलहरूले आफ्नो ढोका खोल्दा सामान्य मानिसहरूलाई मात्र सेवा दिन्छन्।अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूले बाहिर निस्कन असहज महसुस गर्नुको एउटा प्रमुख कारण यो पनि हो।
सुँगुर क्याफेबाट बाहिर निस्केपछि, अपाङ्गता भएकाहरूका लागि "न्या सस" को एक दिने अनुभव सहज रूपमा समाप्त भयो।"न्या सस" विश्वास गर्छिन् कि उनको दैनिक अनुभव पर्याप्त कठिन भएको छ, र उनले धेरै चीजहरूको सामना गरिन् जुन समाधान गर्न सकिदैन।
तर वास्तविक अपाङ्गताको नजरमा, वास्तविक कठिनाई, "न्या सस" ले कहिल्यै सामना गरेको छैन।उदाहरणका लागि, "Xiao Cheng" एउटा आर्ट ग्यालरीमा जान चाहन्छिन्, तर कर्मचारीहरूले उनलाई ढोका अगाडि र पछाडि ह्वीलचेयरहरूलाई अनुमति छैन भनी बताउनेछन्।
त्यहाँ केहि शपिंग मल्लहरू पनि छन् जहाँ बाधा-रहित शौचालयहरू छैनन्, र "ज्याओ चेङ" सामान्य शौचालयहरूमा मात्र जान सक्छन्।समस्या कुनै पछि छैन।सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा सामान्य शौचालय जाने हो।ह्वीलचेयर ढोकाको फ्रेममा अड्किनेछ, जसले गर्दा ढोका बन्द हुन सक्दैन।
धेरै आमाहरूले आफ्ना जवान छोराहरूलाई सँगै बाथरूममा लैजान्छन्, यस अवस्थामा, "Xiao Cheng" धेरै लज्जित हुनेछन्।सहरहरूमा अन्धो सडकहरू पनि छन्, जसलाई अन्धो सडक भनिन्छ, तर दृष्टिविहीनहरू अन्धो सडकबाट यात्रा गर्न सक्दैनन्।
सडक ओगट्ने सवारीसाधन पनि पछि परेका छैनन् ।के तपाईंले कहिल्यै हरियो बेल्ट र फायर हाइड्रन्टहरू सिधै अन्धा सडकहरूमा बनाइएको देख्नुभएको छ?
यदि कुनै दृष्टिविहीन व्यक्तिले साँच्चै अन्धा बाटोमा हिँड्छ भने, ऊ एक घण्टामा अस्पतालमा पुग्न सक्छ।यस्तो असुविधाको कारणले गर्दा धेरै अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरू बाहिर निस्कनु भन्दा घरमा एक्लोपन अनुभव गर्छन्।
समय बित्दै जाँदा सहरमा अपाङ्गता भएकाहरू स्वाभाविक रूपमा लोप हुनेछन् ।कतिपयले भन्न सक्छन् कि समाज केही व्यक्तिको वरिपरि घुम्दैन, तपाईले समाजमा छाँटकाँट गर्नुपर्छ, समाजले तपाईलाई अनुकूलन गर्न होइन।यस्ता कमेन्टहरू देख्दा मलाई साँच्चै नि:शब्द लाग्छ।
के अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूलाई थप आरामदायी जीवनयापन गर्न, सामान्य मानिसहरूलाई बाधा पुर्याउँछ?
यदि हैन भने, किन यस्तो गैरजिम्मेवार कुराहरू निर्णायक रूपमा भन्नुभयो?
एक कदम पछि हट्दा सबैजना एक दिन बुढो हुनेछन्, यति बुढो कि ह्वीलचेयरमा बाहिर निस्कनु पर्छ।म साँच्चै त्यो दिन आउने प्रतिक्षामा छु।मलाई थाहा छैन यो नेटिजनले अझै पनि विश्वासका साथ यस्ता गैरजिम्मेवार शब्दहरू भन्न सक्छ कि छैन।
एकजना नेटिजेनले भनेझैं: "शहरको उन्नत स्तरले अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरू सामान्य मानिसहरू जस्तै बाहिर जान सक्छन् कि छैनन् भन्ने कुरामा प्रतिबिम्बित हुन्छ।"
मलाई आशा छ कि एक दिन, अपाङ्गता भएका व्यक्तिहरूले सामान्य मानिसहरू जस्तै शहरको तापक्रम अनुभव गर्न सक्छन्।
पोस्ट समय: डिसेम्बर-19-2022